اتاق شیشه ای تنهایی

هر آدمی به هر حال یه سری اخلاق های خوب داره یه سری اخلاق های بد مثلا صبر و تحمل داشتن خیلی خوبه اما آدم های پر تحمل یه بدی دارن نمیدونم شاید فقط من این طوریم و نباید به همه تعمیمش بدم .بدی شرایط و رفتارها رو همه چی رو تحمل میکنن صبوری و مهر رو سعی میکنن در حق همه کامل کنن اما امان از دلشون هی داره سنگین میشه هی دلگیری روی دلگیری صداشون در نمیاد اما اخر سرش ممکنه به یه نقطه ای برسه که فقط با یه نگاه خالی از مهر با یه کلام سرد و خلاصه با یه بی تفاوتی کوچیک یهو سنگینی دلشون سرباز کنه و بزارن و برن .. 

برن تو پیله ی تنهایی خودشون ...

نزاریم به اینجا برسه حواسمون باشه که اگه برسه قطعا شیشه ی تنهاییشون هرگز دیگه شکستنی نیست دیگه براشون مهم نیست دنیای بیرون چه شکلی میشه چشمهاشون رو میبندون و خودشون تو اتاقک شیشه ای وجودشون ...