سپیــــــــــــــــــــده

سپیده که سر بزند

    در این بیشه زار خزان زده

       شاید گلی بروید

           مانند گلی که در بهار روییده

                پس به نام زندگی

                        هرگز مگو هرگز

هنــــــــــر فاصله هــــــــــا

خوبِ من ، هنر در فاصله هاست ...

زیاد نزدیک به هم می سوزیم و زیاد دور از هم یخ می زنیم .

تو ، نباید آنکسی باشی که من میخواهم ، و من نباید آنکسی باشم که تو میخواهی .

کسی که تو از من می خواهی بسازی یا کمبودهایت هستند یا آرزوهایت .

من باید بهترین خودم باشم برای تو و تو باید بهترین خودت باشی و بشوی برای من ....

خوب ِ من ، هنرٍِِ عشق در پیوند تفاوت هاست و معجزه اش نادیده گرفتن کمبودها . . .

زندگی ست دیگر...

همیشه که همه رنگ‌هایش جور نیست ،

همه سازهایش کوک نیست ،

باید یاد گرفت با هر سازش رقصید ،

حتی با ناکوک ترین ناکوکش،

اصلا رنگ و رقص و ساز و کوکش را فراموش کن،

حواست باشد به این روزهایی که دیگر برنمی گردد،

به فرصت هایی که مثل باد می آیند و می روند و همیشگی نیستند ،

به این سالها که به سرعت برق گذشتند،

به جوانی که رفت،

میانسالی که می رود،

حواست باشد به کوتاهی زندگی،

به زمستانی که رفت ،

بهاری که دارد تمام می شود کم کم،

ریز ریز،

آرام آرام،

نم نمک...

زندگی به همین آسانی می گذرد.

ابرهای آسمان زندگی گاهی می بارد گاهی هم صاف است،

بدون ابر بدون بارندگی.

هر جور که باشی...

تو میتوانی

خیلی از آدمها هستند که به شما میگویند :

" نمیتوانی! "

کاری که باید انجام دهید این است که برگردید و بگویید :

" حالا تماشا کن ... "

طلــــــــــوع تــــــــــــــــــــو

تـــــــــــــــــــو طلوع می کنی و شب خراب میشود

یخ تمام سالها به سادگی و ناگهان به خنده های ناز تو

چه ساده آب می شود...

و روز با نگاه تــــــــــــــــو ؛ نه با صدای موجها

نه با سکوت شبنم و نه با کرانه ی افق

نه با کویر و وحشی نگاه بوته های رز

نه با نوازش نسیم که با تو صبح می شود...

تــــــــــــــــــــــویی که صبح می شود.

نه عطر نان تازه و نه قال و قیل سروها

نه نرمی نوازش نگاه نــــــــــــــور در اتاق

نه بهترین بهانه ها برای صبح و زندگــــــی

تویی که صبح می شود شبم تمام میشود

و چشم باز می کند جهان برای دیدنت.....

دفتــــــــــــــــــــرعشــــــــــق

دفتر عشـــق که بسته شـد

دیـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــدم

خونـم حـلال ولـی بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدون

به پایه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم

اونیکه عاشـق شده بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود

بد جوری تو کارتو مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد

برای فاتحه بهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت

حالا باید فاتحه خونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد

تــــموم وســـعت دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو

بـه نـام تـو سنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم

غــرور لعنتی میگفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت

بازی عشـــــقو بلـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم

از تــــو گــــله نمیکنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم

از دســـت قــــلبم شاکیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم

چــرا گذشتـــم از خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودم

چــــــــراغ ره تـاریکــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیم

دوسـت ندارم چشمای مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن

فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه

چه خوب میشه تصمیم تــــــــــــــــــــــــــــــــو

آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشه

دسـت و دلت نلــــــــــــــــــــــــرزه

بزن تیر خــــــــــــــــــلاص رو

ازاون که عاشقــــت بود

بشنواین التماسرو

ــــــــــــــــــــــ

ـــــــــــــــ

ـــــــــــ

ـــــــ

ــــ

خاطرات

خاطراتت را بیاور تا بگـــــــــــــــــویم کیستم 

سیلی هم صحبتی از موج خوردن سخت نیست

صخره ام هر قدر بی مهری کنی مـــــــی ایستم 

تا نگویــــی اشک های شمع ازکم طاقتی است 

در خودم آتش به پـــــــــــا کردم ولی نگریستم 

چون شکست آینه، حیرت صد برابر می شود 

بی سبب خود را شکستم تا بیننم کیستم

زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست 

کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می زیستم....

پایــــــــــان سپیده

گاهی که دلم بـــــــــــــه اندازهء تمام غروبها می گیرد ،

چشمهـــــــایم را فراموش مــــــــــــــــــــــــــــــی کنم

اما دریغ که گریه ، دستانم نیز مرا به تــــو نمی رساند

من از تراکم سیاه ابرها مــــــــــــــی ترسم و هیچ کس

مهربانتر از گنجشکهای کوچک کوچه های کودکی ام

نیست و کسی دلهره های بزرگ قلب کوچکم را

نمــــــــــــــــــــــی شناســــــــــد

و یا کابوسهای شبانه ام را نمی داند

با این همه ، نازنین ، این تمام واقعه نیست

از دل هر کوه کوره راهی می گذرد

و هر اقیانوس به ساحلی می رسد

و شبی نیست که طلوع سپیده ای در پایانش نباشد

از چهــار فصل دست کم یکــــــی که بـهــــار است.....

پایــــــــــان سپیده

گاهی که دلم بـــــــــــــه اندازهء تمام غروبها می گیرد ،

چشمهـــــــایم را فراموش مــــــــــــــــــــــــــــــی کنم

اما دریغ که گریه ، دستانم نیز مرا به تــــو نمی رساند

من از تراکم سیاه ابرها مــــــــــــــی ترسم و هیچ کس

مهربانتر از گنجشکهای کوچک کوچه های کودکی ام

نیست و کسی دلهره های بزرگ قلب کوچکم را

نمــــــــــــــــــــــی شناســــــــــد

و یا کابوسهای شبانه ام را نمی داند

با این همه ، نازنین ، این تمام واقعه نیست

از دل هر کوه کوره راهی می گذرد

و هر اقیانوس به ساحلی می رسد

و شبی نیست که طلوع سپیده ای در پایانش نباشد

از چهــار فصل دست کم یکــــــی که بـهــــار است.....